Sæl og blessuð Bryndís mín
Nú verð ég að útskýra smávegis. Ég vinn tvö störf annars vegar sem forritari og hins vegar sem sálfræðingur (reyndar er ég í því þriðja sem krossgátuhöfundur) og það hefur verið brjálað að gera hjá mér.
Nema hvað – af því að ég er bóhemi og fylgi fáum forskriftum samfélagsins þá ákvað ég fyrir nokkrum mánuðum að ég ætlaði að kaupa mér infra-rauða saunu og setja upp í borðstofunni minni! Það er búið að vera snarbrjálað að gera hjá mér – ég vinn 12-14 tíma á virkum dögum. Ég ákvað að borðstofan yrði vinnuherbergi, hvíldarherbergi og gestaherbergi. En þegar ég kom í sauna-klefann þá hafði ég allt í einu tíma – í staðinn fyrir að vera á útopnu, æðandi á milli verka þá var ég róleg og allt í einu fattaði ég – þetta er brillant tími til að lesa! Þannig tókst mér að klára bókina þín í infra-rauðum sauna klefa.
Eftir að hafa lesið þessa bók hef ég eina spurningu fyrir þig – Hefurðu velt fyrir þér hvernig leikkonan sem mun leika þig í framtíðinni mun standa sig? Fyrir mér er augljóst að einhver mun skrifa leikrit/sjónvarpsþátt/kvikmynd um þetta – kannski bara eftir 200 ár – ímyndaðu þér Ragnheiði Brynjólfsdóttur. Mig grunar að samfélagið eftir 200 ár muni sjá okkar tíma öðruvísi. Það er tilhneiging til að galdraveiða í nútímanum og við getum lítið gert við því. Framtíðin getur horft gerólíkum augum á ykkur hjónin.
Jón mun alltaf eiga EES-samningin og Eystrasaltslöndin. Enginn getur tekið það af honum. En þú er kannski meira spennandi ef það þarf að setja þetta á svið – þú ert listakona og tilfinningavera. Þú getur borið upp heilt leikrit bara á tilfinningum þínum. Þó nútíminn skilji þig ekki þá þarf framtíðin ekki að vera slík. Sannleikurinn er í orðum Davíðs Stefánssonar: “Fáir njóta eldanna, sem fyrstir kveikja þá.” Það sjáum við ítrekað í sögunni.
Farðu vel með þig Bryndís, vonandi getum við hittst þegar covid er búið.
kveðja
Ásdís