Category: Allar greinar

Viðtalið var flutt í þættinum “Bixið” á Útvarpi Sögu 5. desember 2012.

Þegar Jóhanna Sigurðadóttir beið lægri hlut í formannskjöri á flokksþingi Alþýðuflokksins 1994, sagði hún í kveðjuræðu sinni: „Minn tími mun koma“. Fáum bauð þá í grun, að þetta yrði að áhrínsorðum meira en áratug síðar. Enda þurfti heilt Hrun til, hvorki meira né minna. Þegar Jóhanna Sigurðadóttir beið lægri hlut í formannskjöri á flokksþingi Alþýðuflokksins 1994, sagði hún í kveðjuræðu sinni: „Minn tími mun koma“. Fáum bauð þá í grun, að þetta yrði að áhrínsorðum meira en áratug síðar. Enda þurfti heilt Hrun til, hvorki meira né minna.

Aðstoðarritstjóri La Repubblica , sem er eitt helsta dagblað Ítalíu (vinstra megin), Sr. Stagliano, beindi til mín spurningum um hina meintu “íslensku leið” út úr kreppunni, en hann var að undirbúa fréttaskýringu um þetta efni í blað sitt. Svör mín við spurningum ritstjórans fara hér á eftir á ensku.

The deputy editor of La Repubblica in Rome, Mr. Stagliano, asked me a few questions about the so called “Icelandic way” out of the crisis – but he was preparing a report on this issue in his paper and came to Iceland for that purpose on May 25th. Specifically, he wanted to know if the crisis-stricken euro-zone countries (Greece, Italy, Spain, Portugal and Ireland) could learn some lessons from the Icelandic experience. What follows are my answers to Mr. Stagliano´s questions.

Inngangur: Þann 24. feb. s.l. (á afmælisdegi móður minnar) birti Þóra Tómasdóttir, ritstjóri glanstímaritsins Nýs lífs, flenniuppslátt um „meinta kynferðislega áreitni“ mína við systurdóttur konu minnar. Tímaritið seldist upp og aðrir fjölmiðlar tóku málið upp í kjölfarið.

Daginn áður, 23. feb., barst mér njósn af þessum málabúnaði og bað Fréttablaðið að birta samdægurs grein „Mala domestica…“ þar sem ég skýrði málið út frá mínum bæjardyrum. Margir sáu ástæðu til að tjá sig um málið, bæði í prentmiðlum en þó einkum í netheimum. Það var ekki fyrr en þann 16. mars, sem ég birti grein hér á heimasíðu minni undir heitinu „Að gera hreint fyrir sínum dyrum“. Sama dag birti Bryndís, kona mín, grein í Fréttatímanum undir fyrirsögninni „Nú er nóg komið“, þar sem hún tók til varna fyrir hönd fjölskyldu okkar.

Halla Harðardóttir, systurdóttir Bryndísar, brást harkalega við í grein í Fréttatímanum þann 23. mars (á afmælisdegi móður Bryndísar), þar sem hún veittist hart að móðursystur sinni. Engum, sem fylgdist með umfjöllun í fjölmiðlum og netheimum um þetta mál, gat blandast hugur um, að heitar tilfinningar bjuggu að baki. Á bak við þetta allt saman leyndist fjölskylda, sem var sundruð og í sárum. Margir höfðu orð á því, að þetta fjölskylduböl ætti ekkert erindi í fjölmiðla. Nær hefði verið að leita sátta með fulltingi sálusorgara. Nú er of seint að fást um það.

Margir létu í ljós undrun sína yfir þvi, hvers vegna þetta mál var matreitt ofan í fjölmiðla meira en áratug eftir að þau atvik áttu sér stað, sem urðu síðar tilefni klögumála. Hvers vegna einmitt núna? Hvers vegna allt þetta hatur, sem að baki bjó? Það er svo ekki fyrr en nú nýlega, nánar tiltekið 28. apríl s.l., sem Kolfinna dóttir mín birti grein á Facebook, þar sem hún segir söguna alla og svarar hispurslaust þeim spurningum, sem áður hafði verið ósvarað. Grein hennar: „Fjölskylduböl í fjölmiðlum – hvers vegna allt þetta hatur?“ , birtist hér á eftir „for the record“.
JBH

Þann 24. febrúar s.l. (á afmælisdegi móður minnar) birti Þóra Tómasdóttir í riti sínum Nýju lífi, (2. tbl.) ákæruskjal, þar sem ég var sakaður um kynferðislega áreitni við unglingsstúlku í fjölskyldu okkar Bryndísar. Þetta eru grafalvarlegar ásakanir, til þess fallnar að ræna hvern mann mannorðinu, sem fyrir verður.