Jón Baldvin Hannibalsson

Inngangur: Þann 24. feb. s.l. (á afmælisdegi móður minnar) birti Þóra Tómasdóttir, ritstjóri glanstímaritsins Nýs lífs, flenniuppslátt um „meinta kynferðislega áreitni“ mína við systurdóttur konu minnar. Tímaritið seldist upp og aðrir fjölmiðlar tóku málið upp í kjölfarið.

Daginn áður, 23. feb., barst mér njósn af þessum málabúnaði og bað Fréttablaðið að birta samdægurs grein „Mala domestica…“ þar sem ég skýrði málið út frá mínum bæjardyrum. Margir sáu ástæðu til að tjá sig um málið, bæði í prentmiðlum en þó einkum í netheimum. Það var ekki fyrr en þann 16. mars, sem ég birti grein hér á heimasíðu minni undir heitinu „Að gera hreint fyrir sínum dyrum“. Sama dag birti Bryndís, kona mín, grein í Fréttatímanum undir fyrirsögninni „Nú er nóg komið“, þar sem hún tók til varna fyrir hönd fjölskyldu okkar.

Halla Harðardóttir, systurdóttir Bryndísar, brást harkalega við í grein í Fréttatímanum þann 23. mars (á afmælisdegi móður Bryndísar), þar sem hún veittist hart að móðursystur sinni. Engum, sem fylgdist með umfjöllun í fjölmiðlum og netheimum um þetta mál, gat blandast hugur um, að heitar tilfinningar bjuggu að baki. Á bak við þetta allt saman leyndist fjölskylda, sem var sundruð og í sárum. Margir höfðu orð á því, að þetta fjölskylduböl ætti ekkert erindi í fjölmiðla. Nær hefði verið að leita sátta með fulltingi sálusorgara. Nú er of seint að fást um það.

Margir létu í ljós undrun sína yfir þvi, hvers vegna þetta mál var matreitt ofan í fjölmiðla meira en áratug eftir að þau atvik áttu sér stað, sem urðu síðar tilefni klögumála. Hvers vegna einmitt núna? Hvers vegna allt þetta hatur, sem að baki bjó? Það er svo ekki fyrr en nú nýlega, nánar tiltekið 28. apríl s.l., sem Kolfinna dóttir mín birti grein á Facebook, þar sem hún segir söguna alla og svarar hispurslaust þeim spurningum, sem áður hafði verið ósvarað. Grein hennar: „Fjölskylduböl í fjölmiðlum – hvers vegna allt þetta hatur?“ , birtist hér á eftir „for the record“.
JBH

Fjölskyldusaga eftir Bryndísi Schram.
Nú er nóg komið, gott fólk. Nóg af rógi, aðdróttunum, haturskrifum, illsku og lítilmennsku. Ég er kona – eiginkona, móðir, amma, systir og frænka. Ég er meira að segja feministi, að því er ég best veit. Ég hlýt því að eiga rétt á því að bera hönd fyrir höfuð mér og fjölskyldu minni, þegar að henni er veist með ósönnum áburði.

Þann 24. febrúar s.l. (á afmælisdegi móður minnar) birti Þóra Tómasdóttir í riti sínum Nýju lífi, (2. tbl.) ákæruskjal, þar sem ég var sakaður um kynferðislega áreitni við unglingsstúlku í fjölskyldu okkar Bryndísar. Þetta eru grafalvarlegar ásakanir, til þess fallnar að ræna hvern mann mannorðinu, sem fyrir verður.

Blaðamaður hringdi og sagðist hafa fyrir því heimildir að á morgun (23.feb.“12), birtist viðtal í Nýju Lífi, þar sem ég væri borinn alvarlegum sökum um meinta „kynferðislega áreitni“ við stúlku í fjölskyldu okkar Bryndísar.

• Minnihlutastjórn situr meðan sætt er
• Stjórnarandstaðan fangi fortíðar sem leiddi til hruns
• Verða skyndikosningar neyðarúrræðið

„Ég get sennilega ekki svarað því í einu orði, von eða vonbrigði,“ segir Jón Baldvin Hannibalsson fyrrverandi formaður Alþýðuflokksins og utanríkisráðherra þegar Reykjavík spurði hann að því hvað nýtt ár boðaði þjóðinni. Þegar við setjumst inn í stofu í hlýlegu sveitasetri hans í Mosfellsbæ, á meðan vetrarkuldinn og kafsnjórinn blasa við fyrir utan, útskýrir hann hvers vegna svarið við spurningunni sé ekki einfalt.

ON THIN ICE
– a modern viking saga about corruption, deception and the collapse of a nation. Brúðuleikur, 2011

Ef þú nennir ekki – eða hefur ekki tíma til – að lesa 2000 bls. Í 9 bindum RANNSÓKNARNEFNDAR ALÞINGIS til að skilja, hvers vegna Ísland hrundi, eins og hendi væri veifað úr fjórða sæti ríkustu þjóða heims niður í stöðu langlegusjúklings í gjörgæslu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (IMF), þjakað af skuldum, atvinnuleysi og landflótta – þá er þetta tilvalin bók handa þér.

Hvað getur umheimurinn lært af fordæmi Íslands um það, hvernig á að vinna sig út úr kreppu, án þess að slíta í sundur samfélagsvefinn?

Þetta var „ milljóndollaraspurningin“, sem heimsfrægir hagfræðingar voru fengnir til að svara í Hörpunni (var hún ekki annars byggð fyrir Icesave-þýfið mestan part?) um daginn í kveðjuhófi IMF (AGS). Það vakti athygli mína, að hver og einn hinna heimsfrægu fann það helst til eftirbreytni, sem féll eins og flís við rass inn í fyrirfram mótaða mynd þeirra sjálfra um það, hvað bæri að gera og hvað ætti að forðast.

Mottó:
„…að verma sitt hræ við annarra eld
og eigna sér bráð sem af hinum var felld
var grikkur að raumanna geði“.
(E. Ben. Fróðárhirðin)

Mér hefur borist til eyrna, (seint og um síðir, þar sem ég er einn þeirra fjölmörgu, sem sjá ekki Moggann), að þann 17. sept. s.l. hafi formaður þingflokks Sjálfstæðismanna, Ragnheiður Elín Árnadóttir, birt greinarkorn í Mbl., þar sem hún eignaði frumkvæðið að stuðningi Íslands við sjálfstæði báráttu Eystrasaltsþjóða fyrrverandi formanni Sjálfstæðisflokksins, Þorsteini Pálssyni.

Hugleiðingar í tilefni af bók Jóhanns Haukssonar: ÞRÆÐIR VALDSINS.

Einkunnarorð:
„Þetta er ógeðslegt þjóðfélag, þetta er allt ógeðslegt. Það eru engin prinsipp, það eru engar hugsjónir,það er ekki neitt. Það er bara tækifærismennska, valdabarátta“
(Styrmir Gunnarsson, fv. ritstjóri Mbl., í skýrslutöku hjá RnA, VIII, bls. 179).

Arnaldur, Yrsa, Ævar Örn og öll hin spinna sínar íslensku glæpasögur í krafti þeirra eigin frjóa ímyndunarafls. Jóhann Hauksson sækir sinn efnivið í hinn hráslalega veruleika íslensks þjóðfélags eftir HRUN. Mér er nær að halda, að af þessu tvennu sé veruleikinn lyginni líkari. Einkunnarorðin, sem höfð eru eftir Morgunblaðsritstjóranum hér að framan (og hann ætti að vita, hvað hann syngur eftir 50 ára þjónustu í innsta hring valdaklíkunnar) virðast staðfesta það. Enda er nú svo komið, að forráðamenn þjóðarinnar þykjast ekki hafa efni á að byggja nægilega mörg fangelsi fyrir alla þá glæpamenn, sem leika lausum hala úti um allt og bíða vistunar.