jbhannibalsson@gmail.com
Málþing verður haldið í tilefni af 70 ára afmæli Jóns Baldvins Hannibalssonar, fyrrverandi formanns Alþýðuflokksins – Jafnaðarmannaflokks Íslands, laugardaginn 21. febrúar, 2009 í Iðnó og hefst kl. 14:00.
Gamlir nemendur Jóns Baldvins efna til málþingsins til heiðurs meistara sínum.
Árni Snævarr birtir snaggaralegan pistil á heimasíðu sinni (15.02.) þar sem hann tekur undir málflutning minn í ræðu (hjá Alþýðuflokksfélagi Reykjavíkur, 14.02.) og riti (í opnugrein í Mbl. 17.02.) um það að núverandi formaður Samfylkingarinnar geti ekki verið trúverðugur foringi í augum kjósenda í uppbyggingarstarfinu sem framundan er, vegna ábygðar sinnar á hruninu í tíð fyrri ríkisstjórnar. Satt að segja fyrirfinnst varla nokkur maður sem andmælir þessu sjónarmiði með haldbærum rökum (þótt ýmir láti ergelsi út af þessum óþægilegum staðreyndum hlaupa með sig í gönur).
Ég hef bara þrjár athugasemdir að gera við skrif Árna:
Það var smáfrétt í vikunni að Jón Magnússon, sem kosinn var á þing í seinustu kosningum fyrir Frjálslynda flokkinn, hefði loksins ratað aftur heim til íhaldsins eftir átján ára pólitíska vosbúð. Það eina sem sætir tíðindum við þetta er tímasetningin. Gleymd er öll gagnrýni á Sjáflstæðisflokkinn út af gjafakvótum, og annarri kerfislægri spillingu sem hefur eitrað útfrá sér um allt þjóðfélagið í skjóli Eimreiðarklíkunnar eftir að hún náði völdum í flokki og landi. Þessi misserin eru Íslendingar einmitt að upplifa afleiðingarnar af valdatöku og valdbeitingu þessa hóps s.l. átján ár.
Listinn lítur svona út: Gjaldmiðillinn er hruninn. Fjármálakerfið er hrunið. Um 70% fyrirtækjanna í landinu eru tæknilega gjaldþrota. Himinháir stýrivextir munu ganga frá þeim fyrirtækjum sem enn hanga uppi á næstu mánuðum eða misserum að óbreyttu. Fréttir dagsins frá innheimtulögfræðingum, kollegum Jóns, eru þær að 10 fyrirtæki muni verða gjaldþrota á dag út þetta árið. Atvinnuleysingjar teljast nú 15000. Það er eini þjóðfélagshópuinn sem er í örum vexti. Erlendar skuldir heimilanna hafa tvöfaldast á sama tíma og íbúðarverð er í frjálsu falli. Skuldugasti hópurinn – unga fólkið undir 35 ára aldri – er í biðröð í atvinnuleit í útlöndum. Landflótti í stórum stíl er fyrirsjáanlegur og óhjákvæmilegur. Þeirra sem eftir sitja og ætla að reyna að þrauka bíður að bera níðþunga skatta á næstu árum um leið og velferðakerfið verður skorið inn að beini. Loks hefur þjóðin glatað því eina sem hún átti og mölur og ryð fær ekki grandað – nefnilega mannorðinu.
Þótt forsætis- og fjármálaráðherrar beri stjórnskipulega höfuðábyrgð á efnahagsstefnunni, ber að hafa í huga að í íslenskum samsteypustjórnum eru það formenn samstarfsflokkanna sem eru valdamestir.
Það eru því formenn Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks á tímabilinu frá einkavæðingu ríkisbanka fram að hruni, sem bera höfuðábyrgð á óförum þjóðarinnar nú. Samt sem áður geta jafnaðarmenn ekki látið eins og formaður Samfylkingarinnar hafi hvergi nærri komið þá átján mánuði sem hún framlengdi valdatímabil Sjálfstæðisflokksins. Við getum bara deilt um hlutföllin: Átján ár – átján mánuðir.
Ágæti formaður. Ágætu jafnaðarmenn.
Það er ósegjanleg ánægja að vera aftur í góðum félagsskap.
Það er ekki bjart umhorfs í okkar ranni þessi misserin. Þúsundir einstaklinga og fjölskyldna eiga um sárt að binda í okkar þjóðfélagi. Þetta voru ekki náttúruhamfarir. Þetta var af mannavöldum. Og það er það sárasta.
Forsvarsmenn fyrrverandi ríksistjórnar létu löngum eins og Ísland hefði orðið fórnarlamb utanaðkomandi atburða heimskreppunnar. Og þetta hefði bara verið slys. Það lá við að þau gæfu í skyn að við ættum að hafa samúð með þeim fyrir að hafa lent í slysi. Ég er þannig innréttaður að ég hef meiri samúð með fórnarlömbum slysa en þeim sem ollu þeim.
Alþýðuflokksfélag Reykjavíkur, Samfylkingafélag, heldur súpufund í hádeginu laugardaginn 14. febrúar kl. 12.00 á fyrstu hæð í Rúgbrauðsgerðinni við Skúlagötu.
Ræðumaður á fundinum verður: Jón Baldvin Hannibalsson, fyrverandi formaður Alþýðuflokksins
Erindið nefnir hann :
80 daga stjórnin, fyrirburður eða framhaldslíf.
Til að ræða efnið verða líka
Valgerður Bjarnadóttir,
Vilhjálmur Þorsteinsson,
Eiríkur Bergmann og
Anna Pála Sverrisdóttir, en hún er formaður Ungra Jafnaðamanna.
Allt Samfylkingarfólk og annað áhugafólk um stjórnmál velkomið.
Stjórnin.
Jón Baldvin Hannibalsson talar um ástand íslenskt samfélags í kjölfar hruns, ásamt Agnesi Bragadóttur
Björn Bjarnason, alþm., sendir mér tóninn í Mbl. (10.02.09). Björn virðist hafa fengið síðbúna hugljómun. Allt í einu hefur það runnið upp fyrir honum að EES – samningurinn, sem samþykktur var á alþingi 13. jan. 1993, fyrir sextán árum, sé orsök bankahrunsins í október árið 2008.
Björn virðist hafa gleymt því að hann samþykkti sjálfur þennan þjóðarvoðasamning á alþingi með atkvæði sínu.Og ekki nóg með það. Í tímaritsgrein í Þjóðmálum, málgagni nýfrjálshyggjumanna í mars 2007, segist hann sjálfur hafa borið alla ábyrgð á því, sem formaður utanríkismálanefndar, að hafa keyrt EES samninginn í gegnum þingið. Þar fór í verra. Hrun bankakerfisins árið 2008 er sumsé Birni Bjarnasyni að kenna, að hans eigin sögn!
Jón Baldvin Hannibalsson
Former Minister for Foreign Affairs and External Trade of Iceland
Date and place of birth:
February 21, 1939, Ísafjörður, NW- Iceland
Hrun efnahagslífsins, drápsklifjar skulda sem sliga fyrirtæki og fjölskyldur og hættuástandið sem vakir við hvert fótmál út af hrösulum gjaldmiðli, leitar sterkt á huga allra Íslendinga þessi misserin. Mér rennur blóðið til skyldunnar eins og öðrum að reyna að átta mig á, hversu alvarlegt áfallið er og hvaða leiðir eru helst færar út úr ógöngunum. Það vantar ekki að það er gríðarleg hugmyndaleg gerjun allt um kring, en í og með þess vegna er athygli manna hvikul og kjarni málsins vill stundum týnast í tilfinningalegu umróti.
Þrátt fyrir aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (IMF/AGS) eru tvö hrikaleg vandamál óleyst, skuldabyrðin og gjaldmiðilsvandinn. Bæði eru þessi mál þess eðlis að islenska þjóðin fær ekki við þau ráðið ein og óstudd.