Category: Allar greinar

ÖFUGMÆLI

Sú kenning nefndar um hæfi umsækjenda um starf seðlabankastjóra, að þeim einum sé treystandi til verksins, sem geta a.m.k. sannað (með)höfundarrétt á peningamálastefnu, sem hefur kollvarpað fjármálalegum stöðugleika heils hagkerfis, eða starfað möglunarlaust í mörg ár að því að keyra seðlabanka í þrot – hlýtur að teljast í besta falli nýstárleg og í þeim skilningi sérkennilegt framlag til fræðanna.

Venjulegu fólki, sem kallast svo, af því að það telst vera með óbrjálaða dómgreind og hefur orðið fyrir barðinu á afleiðingum ofangreindrar kenningar, finnst þvert á móti, að þeir einir komi ekki til álita til að stýra Seðlabanka Íslands, sem bera ábyrgð á því, hvernig komið er fyrir orðspori bankans og örlögum þjóðarinnar.

Lesa meira

ICESAVE: STAÐREYNDIRNAR TALA SÍNU MÁLI

Svar til Einars Jóhannessonar.
Heill og sæll, Einar.
Mér þykir leiðinlegt að þurfa að segja það, en þessi samsetningur þinn er samsafn af staðleysustöfum og annað ekki. (Jú – að vísu, illgirni og fjölmæli í bland).

(1) Bankastjórar og bankaráðsforysta Landsbankans vissi frá upphafi að með því að stofna Icesave í formi íslensks útibús í stað dótturfyrirtækis, sem þeir áttu kost á, efndu þeir til sparifjártryggingar íslenska ríkisins, þ.e. íslenskra skattgreiðenda.

Lesa meira

BANANALÝÐVELDI?

Það er ástæða til að vekja athygli á lítilli frétt hjá RÚV í hádeginu í gær, laugardag. Fréttin er svohljóðandi:

“Bandaríski milljarðamæringurinn, Allen Stanford, situr nú á bak við lás og slá, en í gær var hann ákærður fyrir stórfelld fjársvik og peningaþvætti. Segja saksóknarar, að alþjóðlegt fjármálaveldi Stanfords hafi í rauninni ekki verið annað en stórfellt pýramídasvindl.

Bandaríska dómsmálaráðuneytið birti í gær ákærur á hendur Stanford og sex öðrum, sem eru sakaðir um að hafa aðstoðað hann við að svíkja milljarða dollara út úr viðskiptavinum, sem lokkaðir voru til að fjárfesta í Stanford-alþjóðabankanum svonefnda, sem staðsettur var á eynni Antigua í Karíbahafinu. Segir í ákærunum, að loforðin sem fjárfestum hafi verið gefin um væntanlega ávöxtun, hafi verið allt of góð til að geta verið sönn.

Lesa meira

Á FLÓTTA

Englendingar gera greinarmun á því, sem heitir “crime of commission vs. crime of omission.” Annars vegar er um að ræða glæp sem framinn er af ásetningi, hins vegar um það sem kalla mætti vanræksluglöp.

Sú ákvörðun eigenda og stjórnenda Landsbankans að starfrækja Icesave-innlánsreikningana í Bretlandi og Hollandi í formi útibús Landsbankans en ekki í formi bresks dótturfélags, var ákvörðun um að ábyrgðartrygging sparifjáreigenda skyldi endanlega hvíla á íslenskum skattgreiðendum en ekki breskum. Þessi ákvörðun var tekin vitandi vits af ásettu ráði. Þetta var ásetningsglæpur. Mér er það hulin ráðgáta, hvers vegna þeim mönnum, sem þessa ákvörðun tóku, hefur ekki verið gert að taka afleiðingum gerða sinna.

Lesa meira

Svar til Jóns Þórs Helgasonar

Heill og sæll, Jón Þór.
Að því er varðar þá kenningu að regluverk ESB sé einhver orsakavaldur að Icesave-reikningnum, þá bendi ég þér á hjálagða grein, þar sem þessi kenning er einfaldlega hrakin.

Að því er varðar hina pólitísku ábyrgð á öförum þjóðarinnar, þá er það rétt, að sökudólgalistinn er býsna langur, ef öllu væri til skila haldið. Ég lít svo á, og styðst þá við eigin pólitíska reynslu, að oddvitar ríkisstjórna, þ.e. formenn samstarfsflokka í samsteypustjórnum, beri höfuðábyrgð. Það var á þeirri forsendu, sem ég setti fram þá kröfu fyrir seinustu kosningar, að Ingibjörg Sólrún ætti að sjá sóma sinn í að draga sig í hlé. Rugludallar báru mér á brýn af því tilefni, að ég gerði mig sekan um mannvonsku við veika konu. Nær væri að líta á mig sem velgjörðarmann, því að þetta varð ISG sjálfri til góðs, fyrir utan að vera Samfylkingunni pólitískt nauðsynlegt. Flest bendir til, að Björgvin Sigurðrson hafi verið pólitískur liðléttingur í Viðskiptaráðuneytinu, enda skilst mér að hann hafi verið sniðgenginn, ekki bara af Geir og Davíð, heldur jafnvel af ISG sjálfri.

Lesa meira

ÓFYRIRGEFANLEGT?

Tilraun Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, varaformanns Sjálfstæðisflokksins og fv. menntamálaráðherra, til að varpa sök af Icesave-reikningnum af forystu Sjálfstæðisflokksins yfir á aðra (sjá: “Á að semja um Icesave?”, Mbl., 13.06.) kallar að lágmarki á eftirfarandi leiðréttingar:

Það var ekkert “regluverk Evrópusambandsins” , sem tók ákvörðun um að stofna útibú Landsbankans fyrir sparifjárinnistæður í Bretlandi og Hollandi á árunum 2006-08. Regluverk taka ekki ákvarðanir. Þeir sem tóku þá örlagaríku ákvörðun voru bankastjórnar Landsbankans, þeir Sigurjón Þ. Árnason og Halldór J. Kristjánsson, á ábyrgð formanns bankaráðsins og varaformanns, þeirra Björgólfs Guðmundssonar og Kjartans Gunnarssonar. Allt eru þetta dyggir sjálfstæðismenn, Kjartan m.a.s. framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins, svo lengi sem elstu menn muna.

Lesa meira

AF SKÚRKUM OG FÓRNARLÖMBUM ICESAVE-MÁLSINS

VEI YÐUR, ÞÉR HRÆSNARAR.
Hvað svo sem mönnum finnst um samningsniðurstöðuna í Icesave-málinu, þá er eitt víst: Stjórnarandstöðuflokkarnir, Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn, ættu síst af öllum að þykjast þess umkomnir að gagnrýna núverandi ríkisstjórn, hvað þá heldur núv. fjármálaráðherra, Steingrím J. Sigfússon, fyrir að hafa haldið illa á málum eða fyrir að hafa lagt drápsklyfjar á þjóðina að ósekju.

Núverandi ríkisstjórn hafði enga samningsstöðu í þessu máli. Ábyrgðin á þessu klúðri er ekki hennar, heldur forvera hennar. Stjórnarandstaðan (að Borgarahreyfingunni undanskilinni) ætti því að sjá sóma sinn í að þegja. Og að hafa hægt um sig á næstunni.

Lesa meira

COMMUNIST UTOPIA EÐA DRAUMALANDIÐ?

Vofa gengur ljósum logum um Evrópu. Vofa kommúnismans. Var það ekki einhvern veginn svona, sem Kommúnistaávarpið byrjar? Og nú er það komið aftur í tísku. Því til staðfestingar er troðfullur salur 102 á Háskólatorgi í gærkvöldi til að hlusta á nýja spámenn, þá Negri og Hardt – Ítala af skóla Gramscis og amerískan lærisvein hans af ítölskum uppruna, greinilega – sem voru mættir til þess að boða fagnaðarerindið strandaglópum frjálshyggjunnar á Íslandi. Fyrir gamlan marxista var þetta eins og að hverfa aftur á vit bernskunnar; að færast aftur í tímann um circa hálfa öld eða svo. Get ég mér rétt til um það að fyrir hrun hefðu kannski mátt búast við að tuttugu sálir eða svo hefðu sýnt sig á safnaðarfundi hjá nihilistum? En nú er öldin önnur. Kapítalisminn er hruninn. Vofa kommúnismans gengur aftur ljósum logum. Marx er kominn í tísku. Kannski er útópía kommúnismans einmitt hér og nú.

Á fundinum stóð upp ung stúlka og sagði fundarmönnum þau tíðindi, að hún hefði nýlega farið á verkstæði hjá bílaumboði með bílinn sinn, sem þarfnaðist viðgerðar. Þegar hún heyrði verðið á varahlutunum, varð henni á að spyrja: Hver á þetta verkstæði? Og svarið sem hún fékk var: Ég og þú, mín kæra. Sumsé: Einkaeignarrétturinn er farinn veg allrar veraldar. Framleiðslutækin (fyrirtækin) eru í höndum ríkisins. Öll völd eru hjá sovétinu – rétt eins og Lenin sagði. Sjálft kapítalið – bankarnir – hefur verið þjóðnýtt. Að vísu er það bara skuldirnar, sem kapítalistarnir skildu eftir sig. En það er sama. Eins og Hardt rifjaði upp fyrir fundargestum, þá er hin sígilda skilgreining kommúnismans: “Afnám einkaeignarréttar – þjóðnýting framleiðslutækjanna.” Er þetta ekki bara búið og gert? Og meðan ég man: Var það ekki Sjálfstæðisflokkurinn, sem lét það verða sitt síðasta verk, rétt áður en hann hrökklaðist út úr stjórnarráðinu, að setja neyðarlög um allsherjar þjóðnýtingu og öll völd til ríkisins? Ég veit ekki betur.

Lesa meira

Svar til Þorsteins Helga

Heill og sæll, Þorsteinn Helgi:
Það gleður mig að heyra frá frænda, sem ég geng út frá að beri nafn sr. Þorsteins í Vatnsfirði og Helga í Dal. Er það rétt til getið? Mér sýnist af þinni orðsendingu, að við verðum að sætta okkur við að vera sammála um að vera ósammála, þrátt fyrir frændsemina. Og allt í lagi með það af minni hálfu.

Það er satt sem þú segir, að ESB mun ekki borga fyrir okkur; líka að við verðum “sjálf að vinna okkur út úr þessu”. Það sem okkur greinir á um er, hvernig það verði best gert. Ég tel, að okkur sé fyrir bestu að byggja upp fjölbreytt þjóðfélag, sem skapar störf fyrir vel menntað fólk í hagkerfi sem er opið og virkur þátttakandi í alþjóðaviðskiptum. Forsendan fyrir því að byggja upp þjóðfélag af þessu tagi er stöðugleiki. Þennan stöðugleika tryggjum við best með þátttöku í stærra myntsvæði.

Lesa meira

HEIMSSÝN – ÞRÖNGSÝN?

Hvað eiga þeir sameiginlegt, Hannes Hólmsteinn og Hjörleifur Guttormsson? Eða Ragnar Arnalds og Pétur Blöndal? Þeir eru allir í Heimssýn., samtökum þjóðernissinna gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þar sameinast það sem sumir kalla últra-vinstrið og öfga-hægrið í einum söfnuði – gegn sameiginlegum óvini. Það segir sína sögu. Ég hef stundum leyft mér að hafa þetta pólitíska skyndibrúðkaup öfganna í flimtingum og sagt, að selskapurinn ætti að heita Þröngsýn. Við áberandi daufar undirtektir minna gömlu bekkjarbræðra, Ragnars og Styrmis.

Heimssýn hélt fund í háskólanum í hádeginu í gær. Tilefnið var, að norskir trúboðar að nafni Seierstad og Lindblad frá norsku Nei-hreyfingunni voru mættir til að segja okkur, hvers vegna Norðmenn hafa í tvígang (1972 og 1994) hafnað aðildarsamningum við Evrópusambandið. Frændur okkar, Norðmenn, eru sér á báti meðal smáþjóða Evrópu að þessu leyti.

Lesa meira